Antarctica 5
Dag 1 in het Zuidpoolgebied

Het is zondag 14 januari. Om 7.15 uur stond ik aan dek in de gure wind. We waren de Antarctische wateren binnengevaren. Het was windkracht 2 tegen gisteravond windkracht 8. Onderweg waren er plekken waar het meer dan 4500 meter diep was. Hier bij de eilanden rond de 100m. Aan het eind van de baai was het maar 50m diep. Toch zagen we daar een aantal bultruggen bovenkomen en even later weer duiken met de beroemde staart omhoog, sommige ver weg, sommige dichtbij.

Maar hoe groot ze ook zijn, naast het schip lijken ze klein en dan sta je ook nog op een dek ver boven het wateroppervlak. In de verte zagen we onderzoeksschepen en -nederzettingen. Op de oever zag je verschillende soorten pinguïns en zeehonden. Albatrossen zeilden af en toe om en over het schip heen. De pinguïns en zeehonden waren stippen, zelfs met de telelens. Met de verrekijker waren ze goed te zien.

Onderzoeksnederzetting	Op het strand en op de begroeide rotsen zijn veel pinguïns
Het land in nevelen gehuld	Op deze uitsneden van het strand en de rots is dat goed te zien

Wow, een ijsberg, geweldig. Ik heb nog nooit zoveel foto’s van sneeuw en ijs gemaakt. Maar ja, je begrijpt het al, later op de dag zagen we hele velden met ijsbergen. Sommige waren enorm, net zo lang en hoog als het schip. Andere waren al aardig afgesleten en leken op grote schotsen. De meeste ijsbergen in de buurt waren vlak. In de zee sprongen steeds veel vissen uit het water. Ik was benieuwd wat voor soort totdat ik hoorde dat het geen vissen waren maar pinguïns.

Veel ijsbergen om ons heen	Veel mensen op het voordek in meerdere lagen gekleed

De wind nam weer toe tot 7 Beaufort maar het schip ging niet zo te keer als gisteravond. We waren heel veel buiten maar dat hield je niet lang vol ondanks de lagen kleding. De camera moest zelfs met handschoenen bediend worden. Op gegeven moment lijkt het toch wel of je niet meer warm kan worden. Vlak voor het diner kwamen er nog een paar walvissen naast het schip omhoog. Maar ja, ten eerste zaten we op dek 9 achter de smerige ramen en ten tweede zwommen die dieren naar achteren dus je bent altijd te laat.

Dag 2 in het Zuidpoolgebied
Om kwart over zeven stond ik al aan dek. Het was prachtig weer. Hoewel de zon scheen, was het nog wel koud maar later in de ochtend werd het redelijk aangenaam.

Heel veel ijsbergen	De bergen worden weerspiegeld in het water

Gisteren waren we al opgewonden toen we één ijsberg zagen, nu krioelde het ervan en in de vorm zoals we die altijd op plaatjes zien. Het was een prachtig gezicht. Besneeuwde bergen tegen een azuren achtergrond met gletsjers waarvan de ijsbergen op afbreken staan. Je ziet de foto’s maar die geven niet het onbeschrijflijke gevoel weer om dit te mogen zien.
De kapitein voerde het schip door fjorden, langs eilanden en schiereilanden, langs het vasteland door smalle doorgangen; het was allemaal even mooi. In het begin was het alleen sneeuw, ijs, water en bergen maar later verschenen de dieren. Vele soorten vogels scheerden over het water, zeehonden lagen lui op ijsbergen te rusten, pinguïns op de wal, op ijsbergen en in het water. Het was fantastisch om te zien. Later op de dag verschenen ook de walvissen. Het schip is groot en hoog dus alles is al snel ver weg en heel klein.

Zo kun je zien dat 7/8 tot 9/10 van de ijsberg onder water steekt	Machtige gletsjerwanden die op afbreken staan
Gentoo pinguïns op een grote ijsschots	Deze scheert door het water als en dolfijn

Jammer dat het in de loop van de middag steeds bewolkter en kouder werd. Mistbanken vlijden zich als een doorzichtige deken over de bergen en af en toe waaide er een sneeuwvlok in mijn gezicht. Het is allemaal vulkanisch gesteente maar de bijbehorende warmte voelde ik niet. Na vele uren buiten te hebben doorgebracht, besloot ik naar binnen te gaan. Ik moest nog even denken aan de ijsschots met pinguïns die gisteren heel dicht langs het schip dreef. Zonde dat ik de camera niet bij me had, dat zal me niet meer gebeuren. Het leek echt een plaatje uit de tekenfilm Madagaskar.

Bultrugwalvissen komen even aan de oppervlakte	Grote vogels vliegen af en aan
Deze zeehond heeft zijn maaltje krill verorbert en moet nu uitrusten	IJsberg zoals we ze vaak op plaatjes zien, hij is enorm groot
	Het is avond maar nog lang niet donker. Af en toe hoorden we de scheepshoorn schallen in de mist. Vanavond wacht ons weer een mooie theatervoorstelling. Ik ben nieuwsgierig wat de volgende dag ons zal brengen.
Het begint al mistig te worden

Dag 3 in het Zuidpoolgebied
Om zeven uur stond ik weer paraat. Er was geen sneeuw op dek blijven liggen, dus geen sneeuwpop maken. Het was heel koud, mistig en regenachtig. Je hield het niet lang uit buiten. Later in de ochtend klaarde het op en je had een zonnebril nodig als je buiten stond.
Inmiddels was er een team van het onderzoeksstation ‘Palmer Station’ aan boord gekomen. Zij doken meteen op het ontbijtbuffet. Zoiets hadden ze blijkbaar lang niet gehad. Later hielden ze presentaties over het onderzoekswerk in het zuidpoolgebied. Je zag een foto van het station op de Zuidpool zelf met de staak in de grond die het punt van de zuidpool aangaf. Omdat de kilometers dikke ijslaag ongeveer 2,5 cm per dag verschuift, moet deze staak regelmatig verplaatst worden. Het is gebleken dat op de landmassa onder het ijs een heel landschap aanwezig is met rivieren. De meeste stations staan echter in de buurt van het water. Ze onderzoeken bijvoorbeeld de samenhang van het zinkende voedsel en het leven brengende zonlicht dicht bij de oppervlakte. Ook onderzoeken ze de groep ijsvissen. Deze dieren hebben wit bloed; er zit geen hemoglobine in. Om dit te compenseren, hebben ze een groot hart en een uitgebreid bloedvatenstelsel. Dit in combinatie met het zeer zuurstofrijke water zorgt dat ze voldoende zuurstof kunnen opnemen. Er worden heliumballonnen opgelaten die bovenin de atmosfeer enorm groot worden en daar allerlei metingen doen terwijl ze daar door de wind in een kring worden meegevoerd.
De lucht in Antarctica is zeer droog want het meeste vocht slaat al snel neer. In de buurt van de ze is dat natuurlijk anders. Ik heb trouwens wel een ijsbeer gezien toen ik bij het opstaan in de spiegel keek. Verder zagen we die dag honderden pinguïns, vele zeehonden en tientallen bultruggen. Op gegeven moment denk je: Alweer een walvis!

Eerst de ademwolk, dan de rug en dan de staart	Hier het laatste stukje voor hij helemaal weg is

Dag 4 in het Zuidpoolgebied
Dit is de laatste dat dat we in dit gebied doorbrengen. Om 6.30 uur stond ik aan dek. Meteen een bultrug bij het schip. De camera’s hingen nog om mijn nek, dus te laat. Ook zag je de pinguïns als dolfijnen door het water schieten. Je zag ze ook onder het water, zo dichtbij waren ze..  Het was geweldig om mee te maken. Daarna hebben we nog tientallen bultruggen gezien. Later op de dag trok er een groep orka’s langs. Dat was net na de lunch op dek 8, achterdek. De camera’s lagen nog op dek 1, voordek! Maar wij hebben ze gezien.
Het valt op dat in dit gebied het water groen is. Dat komt door het fytoplankton en de algen die aan de basis van de voedselketen staan. Daarboven staat het krill dat daarvan leeft. Verschillende zeehonden en de bultruggen eten weer krill. Daarom zagen we ook zeer veel van deze dieren in dit gebied.

Het water is groen door de fytoplankton en de algen	Hier de zeehond die leeft van de krill

Je moet je wel voorstellen dat het schip groot en hoog is en dat je niet vlak langs de dieren kunt scheren. Daarom zie je de meeste dieren ook van vrij ver. Soms zie je ze als stip of streep maar heel vaak ben je dichtbij genoeg om ze echt te herkennen.
We voeren door Paradise Bay, een waar paradijs. Tussen de dubbele wolkenlagen zie je de bergen van de uitgedoofde vulkanen bedekt met sneeuw en ijs. Zover het oog reikt, zijn er de ijsvelden en -bergen. Prachtige gletsjerpartijen, ijsbergen met grotten erin, sommige bedekt met pinguïns en/of zeeleeuwen en zeehonden. Het is van een onbeschrijflijk schoonheid die je in de foto’s niet terugziet. De foto’s geven maar een deel weer van het gehele uitzicht en geven niet de emotie weer die je voelt bij het aanschouwen van deze ongerepte witte wereld. Het is echt een voorrecht om dit te mogen zien.

Sommige ijsbergen zijn enorm	Je kijkt je ogen uit

Langzaam verlaten we het Antarctisch gebied. Het is nog een dag varen om weer bij Zuid Amerika te komen. Dan varen we langs Kaap Hoorn en door de Straat van Drake. Dat kost ook weer een dag. Na vandaag is het dus nog twee dagen varen en dan komen we aan in de zuidelijkste stad ter wereld, Ushuaia in Argentinië.
Het is mistig, de misthoorn schalt weer. Het weer wordt ruwer en het water in het zwembad loopt over de rand. Er wordt een net in gelegd, je mag er niet meer in zwemmen. Het zwembadwater wordt soms twee meter omhooggestuwd.